- ابوالحسن الحرانی (اَ بُلْ حَ سَ نِلْ حَرْ را)
ثابت بن ابراهیم بن زهرون، عم ابراهیم بن هلال صابی، کاتب معروف. او طبیبی حاذق و مصیب در تشخیص ولیکن در تعلیم دانسته های خود ضنت داشت. مولد او رقه به سال 283 هجری قمری بود و در زمان عزالدوله بختیار به بغداد میزیست و آنگاه که ابن بقیه وزیر عزالدوله دچار بیماری صعب و مشرف بهلاک بود بمعالجۀ ابوالحسن بهبود یافت و از وزیر و کسان وی مالی وافر بدو رسید. به سال 364 او را بملازمت خدمت عضدالدولۀ دیلمی خواندند و وی امتناع ورزید. از تصانیف اوست: اصلاح مقالاتی از کتاب یوحنابن سرافیون و ترجمه کتبی از فیلغریوس چون کتاب القوباء و کتاب مایعرض الملئه و الاسنان و مبحث. و خود او راست: کتاب جواب سوءالات و آن پاسخهائی است بر اسئله ای چند که از وی کرده اند. وفات وی به بغداد در سنۀ 369 بود